De Alaskan Malamute is een zeer uitbundige, vrolijke en vriendelijke hond. Met zijn enorme vacht en krachtige lichaam is het een behoorlijke spierbundel die je soms maar moeilijk in toom kunt houden tijdens een wandeling. Er is bijna geen omheining die hem in de achtertuin kan houden. Zijn bijna onstilbare honger zorgt ervoor dat hij iedere 4 uren een bak brokken leeg kan eten alsof uitgehongerd is. De Malamute is daarmee een echte hond voor liefhebbers die je er continue aan zal herinneren waarom het hebben van een hond zo geweldig is.
De belangrijkste kenmerken van de Alaskan Malamute op een rij:
- De Alaskan Malamute komt van oorsprong uit de Verenigde Staten van Amerika.
- Deze werkhond wordt gehouden als slede hond en kan daarnaast ook prima als gezinshond fungeren.
- Een reu zal uitgroeien tot een schofthoogte van circa 64 cm. Een teefje blijft wat kleiner en groeit tot ongeveer 58 cm hoogte.
- Het gewicht van een reu kan wel 38 kg bedragen. Een teefje wordt meestal niet zwaarder dan maximaal 31 kg.
- De Alaskan Malamute is er in 3 kleuren namelijk, zwart, wit en wolfsgrijs.
- Ze hebben een dikke, grove bovenvacht en een vette wollen ondervacht.
- De gemiddelde leeftijd die een Malamute haalt is ongeveer 12 jaar oud.
- Je herkent een Alaskan Malamute aan zijn amandelvormige ogen, kleine oren, dichtbehaarde staart en zijn zwaar gespierde benen.
Algemene info over de Alaskan Malamute
Deze spierbundel is speciaal gefokt voor zijn kracht. Hij is groot en gespierd en kan daardoor met gemak een slee trekken door woeste landschappen en ruw terrein. Dit is iets om rekening mee te houden bij het uitlaten. Wanneer je zelf niet sterk genoeg bent zal hij je met gemak meetrekken. Een stevige riem is een absolute must bij deze hond. Ze houden ervan om alleen rond te zwerven en kunnen dit vele kilometers en dagen volhouden. Een bijkomend gevaar hierbij is dat ze gaan jagen op andere honden of katten die ze tegenkomen.
Een Malamute achter een hek houden is extreem lastig. Ze zijn niet alleen erg goed in graven, maar ook klimmen is iets waar ze weinig moeite mee hebben. Ontsnappen is dus iets waar ze erg goed in zijn. Het is verstandig om naast een chip dus ook een penning aan de halsband te bevestigen, zodat de hond weer snel terug kan naar zijn baasje in het geval hij ontsnapt. Omdat een Alaskan Malamute een echte werkhond is, is het lastig deze dieren in je tuin te houden. Normaal gesproken werken ze iedere dag hard door een slee te trekken en zijn ze actief binnen hun roedel. Wanneer je ze in je tuin probeert te houden zullen ze er alles aan doen om hieruit te ontsnappen. Een hek wordt juist gezien als een leuke uitdaging in plaats van obstakel. Ook zullen ze flink gaan graven en je hele tuin omspitten uit verveling. De kans dat je na je werk thuiskomt en geen hond aantreft is dan ook erg groot.
Heeft dit je nog niet afgeschrikt? Dan ben je misschien wel geschikt als baasje voor een Alaskan Malamute. Er zijn namelijk genoeg redenen waarom je wél voor deze hond zou kiezen. Alleen het uiterlijk van deze krachtpatsers is al fantastisch. Ze zijn gek op kinderen, al moet je ze, net als bij andere rassen, altijd onder toezicht bij elkaar laten of laten spelen.
Malamutes zijn vatbaar voor enkele genetische ziektes. Daarnaast zijn er temperament problemen binnen het ras. Een goede screening is dus noodzakelijk voor je dit ras aanschaft. Kies het beste voor een ervaren fokker die bekend is met alle problemen van dit ras. Evalueer samen of jij en eventueel je gezin geschikt is voor dit type hond en voorkom zo dat je in een nachtmerrie beland.
Karakter en temperament van de Alaskan Malamute
Een Malamute is niet alleen zeer vriendelijk, ze houden ook erg van mensen. Het zijn dus heel geschikte honden binnen actieve families. Je kunt de Malamute beter niet kiezen als je een goede waakhond nodig hebt. Zijn blaf is niet zo luid, wel zal hij veel meejanken bijvoorbeeld wanneer een sirene of luchtalarm afgaat. Toch zal het geen probleemblaffer worden in de meeste gevallen.
Door zijn enorme nieuwsgierigheid en intelligentie zal hij constant van alles vinden en dit met je willen delen. Ze zullen je met liefde laten zien hoe de binnenkant van je kussens eruit ziet. Je een boek proberen voor te lezen, het behang van de muren te trekken of de vloerbedekking voor je verwijderen.
Dit enthousiasme is gelukkig te temperen of zelfs te voorkomen. Maar dat zal je heel veel tijd en inspanning kosten. Weer of geen weer, ziek of niet ziek, de dagelijkse oefeningen voor de Malamute bestaan uit heel veel wandelen en bewegen. Wanneer er sneeuw ligt kun je de hond voor je slee binden of een kar gebruiken in de zomer. Ook kun je de hond een gewicht laten voorttrekken en uitdagen om zijn hersenen te gebruiken. Alleen wanneer je ze geestelijk en lichamelijk weet af te matten zullen ze je interieur met rust laten.
Verzorging van de Alaskan Malamute
De dikke, dubbele vacht behoeft minder aandacht dan je zou denken. Je kunt een paar keer per week borstelen om de lossen haren eruit te halen en de huidoliën te verspreiden. Verharen doen ze het hele jaar door, maar in het ene seizoen nog meer dan het andere.
Je kunt ook maar beter zorgen voor een goede en krachtige stofzuiger. Twee keer per jaar zul je periodes hebben waarbij bergen uitgevallen haar zich overal aan vast hechten, zodat je uren aan het schoonmaken bent. Lederen meubilair is bij dit ras geen overbodige luxe. Gelukkig is het verharen niet hele jaar door zo erg, maar bereid je wel vast voor op het ergste.
Vormt ook dit voor jou geen probleem? Dan is de Malamute een makkelijk te verzorgen hond. Ze hoeven niet vaak in bad, enkel wanneer ze vies zijn of om de paar maanden. Er zijn geen verdere behandelingen nodig om zijn prachtige uiterlijk te behouden.
Geschiedenis van de Alaskan Malamute
Zoals je aan de naam al zou vermoeden komt dit ras uit Alaska. De Eskimo’s zijn echte nomaden. Bij al het rondreizen hadden ze sterke honden nodig die niet alleen de slee konden trekken, maar ook konden helpen bij de jacht op bijvoorbeeld ijsberen. Tot de voorouders van dit ras behoren onder andere: Akitas, Chow Chow’s, Noorse Elandhonden en de welbekende Siberische Husky. Uit genetische studies is gebleken dat de Malamute een van de oudste hondenrassen ter wereld is. De relatie tussen mensen en de Alaskan Malamute is van oudsher altijd erg goed geweest. De honden werden altijd goed verzorgd en gevoed. Baby’s en puppy’s werden vroeger samen gezoogd waaruit de liefde tussen hond en baasje wel duidelijk is.
Tijdens de goudkoorts in 1896 in Alaska werden fenomenale bedragen betaald voor deze honden. Een goede hond kon met gemak 500 dollar opbrengen. Een heel hondenteam met slee en al kon gemakkelijk 1500 dollar kosten. Voor die tijd waren dat enorme bedragen. De keerzijde van hun populariteit was dat veel mensen zelf gingen kruisen om nog snellere of grotere honden te fokken. Hierdoor was de zuiverheid van het ras in gevaar. Gelukkig bleken de Spitz-genen dominant te zijn en bleef het ras dicht bij zijn oorspronkelijke kenmerken.
Gezondheidsproblemen bij de Malamute
Net als bij mensen, is het ook bij honden mogelijk om genetische gezondheidsproblemen te ontwikkelen. Ze erven dit van hun voorouders en hoewel het een redelijk gezond ras is moet je hier altijd bedacht op zijn. Een fokker die je vertelt dat er geen bekende problemen zijn en dat het ras 100% gezond is, kun je beter zo snel mogelijk verlaten. Een gerenommeerde fokker zal open en eerlijk zijn over de problemen binnen zijn lijn.
Zoals gezegd is de Alaskan Malamute dus een redelijk gezond hondenras. Ze zijn vatbaar voor enkele bekende genetische ziekten waaronder heupdysplasie. Dit is een genetische misvorming van de heupkom waarbij het gewricht zorgt voor schuren en slijtage (artritis).
Heupdysplasie is met een dure operatie wel te corrigeren, maar vaak is er dan al schade ontstaan door slijtage die de hond zal blijven hinderen of op latere leeftijd toch nog tot artritis leidt. Zoals je kunt voorstellen heeft dit een enorme impact op een actieve hond als de Malamute. Je kunt je fokker vragen om schriftelijke documentatie waaruit blijkt dat de ouders van de pup vrij zijn van heupdysplasie. In Amerika doen ze dit door officiële documenten van de Orthopedic Foundation for Animals (OFA) of de universiteit van Pennsylvania (PennHip) te tonen.
De Malamute is ook gevoelig voor chondrodysplasie. Dit is een ontwikkelingsafwijking van het kraakbeen dat kan leiden tot dwerggroei. In Amerika moeten fokkers aan de Alaskan Malamute Club kunnen aantonen dat minimaal 1 van de ouders van de pup vrij is van deze aandoening.
Polyneuropathie is een andere erfelijke aandoening waar de Malamute last van kan hebben. Hiervoor is helaas geen screeningstest beschikbaar om deze op te sporen. Deze aandoening van het zenuwstelsel zorgt voor chronisch gebrek aan coördinatie en zwakte bij de hond. Een fokker die eerlijk is over de mogelijke problemen binnen zijn ras heeft dus de voorkeur. Een fokker die problemen verzwijgt of ontkent is een absolute no go en die wilt u zeker niet als leverancier van uw nieuwe aanwinst.
